Duci Simonović - Zvezdina zvezda i vitez od Bamberga

Ljubordrag Simonović je veći deo svoje velike košarkaške karijere proveo u Crvenoj zvezdi, u koju je stigao kao tinejdžer iz kraljevačke Sloge 60-ih godina prošlog veka. Deset sezona je igrao za crveno-bele, u tom periodu osvojio dve titule šampiona SFRJ i tri nacionalna Kupa na domaćoj sceni i gotovo redovno bio najbolji strelac ekipe. Večitom rivalu Partizanu je na jednoj utakmici u Hali Sportova ubacio 59 poena! Bio je jedan od vođa Zvezdine generacije koja je osvojila prvi međunarodni trofej za jugolovensku klupsku košarku  - Kup Kupova 1974. godine.

Sa 17 godina je postao seniorski reprezentativac Jugoslavije, zabeležio preko 100 nastupa u dresu sa državnim grbom i osvojio sedam zlatnih i dva srebrne medalje. Bio je deo tima koji je 1970. godine u Ljubljani doneo bivšoj Jugi prvo svetsko zlato.

Proglašavan je za najboljeg košarkaša na svetu, a upisao je i sedam nastupa za reprezentaciju Evrope.

Ceo svoj život posvetio je borbi za pravdu i istinu, koja sama po sebi obiluje 'dohkihotovskim' elementima.

Neretko je igrao utakmice sa cuclom u ustima kako bi sprečio sebe da ulazi u raspravu sa sudijama. Njegov bunt je kulminirao na Olimpisjkim igrama u Minhenu 1972. godine sa kojih je vraćen jer je "podigao revoluciju" u svlačionici pozvavši saigrače da bojkotuju takmičenje jer se ispostavilo da su reprezentativci Portorika bili dopingovani na utakmici protiv Jugoslavije. Jedini iz reprezentacije je ostao dosledan odluci da ne želi da nastavi takmičenje ukoliko se rezultat utakmice ne poništi i zbog toga su mu vrata reprezentacije zauvek zatvorena od strane ljudi koji sa sportom i košarkom nemaju veze. Drznuo se da javno kaže ono što se nije smelo, da jugoslovenske tajne službe štite naše reprezentativce od napada ustaša, i to posle maskara nad izraelskim sportistima od strane povampirnenih nacista tokom igara u Minhenu.

Paralelno sa sportskom, tekla je i Ducijeva akademska karijera. Završio je Pravni fakultet u Beogradu, a potom se posvatio svojoj najvećoj ljubavi - filozofiji.

Odlazi u Nemačku na postdiplomske studije, a za to vreme sa dosta uspeha brani boje Bamberga.

Simonović je najbolji košarkaš Bamberga svih vremena i najzaslužniji što je ovaj grad u Bavarskoj najkošarkaškiji u celoj Nemačkoj. Rekorder je po broju postignutih poena na jednoj utakmici nemačkog prvenstva. Taj rekord je 55 poena i to u vreme kada nisu postojale trojke.

Možda bi večeras bila idealna prilika da Duci  bude u centru pažnje u 'Pioniru' uoči utakmice Evrolige između Zvezde i Bamerga, kao iskonska legenda oba kluba, ali on je već dugo van sportskih tokova i žestoki je kritičar modernog sporta jer vidi u njemu snažno oružje kapitalizma za manipulaciju širokim narodnim masama.

U svom akademskom angažmanu žestoko je kritikovao osnivača modernog olimpizma Pjera Kubertena dokazujući da je taj čovek za života bio zakleti nacista koji se oduševljavao Hitleru, kao i tadašnjeg predsenika MOK-a Huana Antonija Samarana da je u mladosti bio pristalica španskog diktatora Franka. Nije se libio da Ranka Žeravicu zbog svojih trenerskih metoda nazove bolesnikom i pshihopatom, a ikone srpskog sporta i "nacionalne heroje" Vladu Divca i Novaka Đokovića klovnovima, mundijlistima, polupametnim idiotima i jurišnicima novog svetskog poretka. Ostaće upamćena i njegova opaska na tzv. patriotizam Đokovića - "Gde su ti pare, tamo ti je domovina".  

Zbog svojih stavova koji su dijametralno suprotni interesima vladajućih elita je godinama 'persona non grata' na mejnstrim medijima, ali to nikako ne sprečava njegov društveni angažman. Redovno se oglašava sa malobrojnih "svetionika" koji strče nad medijskim mrakom, koji je zahvatio ne samo Srbiju već čitav svet.

Napisao je nekoliko knjiga u kojima analizira brojne društvene fenomene i anomalije, a neke od emisija u kojima je gostovao se mogu svtrstati u "blago" YouTube-a.